قدم اول پذیرش این مطلب است که
علوم انسانی رایج متناسب با عقاید و مشکلات و نیازهای ما نیست. دوم عزم جدی داشتن برای متحول ساختن علوم انسانی موجود و به تعبیری
قیام علمی لله، و دیگری استفاده از ظرفیت حکمت متعالیه که به تعبیر برخی از حکما مصداق بارز فلسفه اسلامی است. و در گام بعد تولید علوم انسانی بر مبنای قرآن کریم که رابطه این دو (یعنی فلسفه اسلامی و قرآن) نه مثل دو فعل لازم بلکه مثل یک فعل متعدی است.
به دیگر سخن، باید رابطه علوم انسانی به مثابه محتوا را، با مبانی، و مبانی با منابع را روشن و به طور شفاف برقرار کنیم. مثلاً وقتی در علوم انسانی متعارف و رایج گفته می شود: «ضعیف محکوم به شکست و نابودی است»، این یک مبناست که محتوای علوم انسانی متعارف را تغذیه می کند.
حالا پرسش این است که این مبنا از کدام منبع گرفته شده است؟ پاسخ این است که از جنگل! و مشاهده قانون تنازع بقا در جنگل. در علوم انسانی متعالی مبتنی بر قرآن کریم یکی از مبانی این است که «باطل محکوم به شکست و نابودی است»، بعد محتوای علوم انسانی را این مبنا سیراب می کند و کمک به ضعفا از دل آن بیرون می آید. حالا ما این مبنا را از کدام منبع گرفتیم؟
از قرآن کریم که می فرماید: «إِنَّ الْباطِلَ كانَ زَهُوقاً» آن وقت حکمت متعالیه به عنوان فلسفه اسلامی چرایی این مطلب را با زبان عقلی که یک زبان جهانی است برای ما توضیح می دهد و می گوید بنا بر اصالت وجود، حق، امر وجودی و باطل امر عدمی است، بنابراین حق که به تعبیر قرآن مثل آب منفعت بخش است می ماند و باطل که مثل کف روی آب است از بین می رود. بنابر این، ایجاد تقابل بین قوی و ضعیف، درست نیست، و ممکن است که گاهی حق با ضعیف باشد و گاهی هم حق با قوی. اما تقابل حق و باطل، اقتضایی نیست بلکه یک تقابل همیشگی و جاودانه است.
بر این اساس، چون علوم انسانی با اراده انسان پیوند می خورد و ممکن است اراده انسان منطبق بر فرمان تشریعی الهی باشد و یا نباشد، علوم انسانی به حق و باطل و به تعبیر دیگر به متعالی و متعارف(یا متدانی) تقسیم شود اما علوم تجربی، اگر تجربه معتبر باشد، همیشه حق است، چون در واقع شناخت فعل خداست اما زمانی متعالی است که تأثیر آن به خدا نسبت داده شود و این مهم در نظر گرفته بشود که آتش می سوزاند اما اگر خدا بخواهد.
بنابر این، علوم تجربی هم طبق این مبنا به متعالی و متعارف طبقه بندی می شود. به نظر می رسد شاه کلید تولید علوم انسانی متعالی، مراجعه روشمند به قرآن کریم است
