دین گریزی جوانان

دین گریزی جوانان

بعضی چنان با بدگمانی به جوانان امروز و با خوش بینی عجیبی نسبت به گذشته این مملکت و جوانان قدیمی حرف می زنند که انگار امروزه جوانی جرم است و جوانان این کشور همه از دم لائیک و لامذهب و تابلوی همه نوع فساد و تباهی گشته اند . آیا جوانان گذشته پاکدامن تر و کامل تر و آگاه تر و رشدیافته تر از جوانان امروز بوده اند ؟ مطمئنا جواب منفی است . البته رویاهای تلخ و تاریک گذشته امروزه خیلی شیرین به نظر می رسد ، چون تنها یک رویاست  . خواندن تاریخ دوره های پر از ظلم و فساد حکومتهای جنایتکاران هزاران سال قبل هم امروز شیرین است ، چون از چنگیز و فرعون واقعی که راه نفس آدمیان را ببندد  و مانند هیولایی جهان را ببلعد خبری نیست .  برگردید به دهه های سی و چهل و پنجاه ، جوانان زیادی در کازینوها ، شراب فروشی ها ، عشرتکده های کنار دریاها ، محافل رسمی هوسرانی های حاکمان سرسپرده آن دوره ، محله های فساد و هرزگی وتن فروشی ، محله های اعتیاد و جان کندن تدریجی جوانان ، و شبانه روز  با هزار و یک بدبختی دیگر رویارو بودند .  البته جوانان زیاد دیگری هم در جاهای دیگر و کارهای دیگر و دنیاهای دیگر بودند .  امروزه اگر جوانان روز به روز حضور بیشتری در محافل علمی و فرهنگی و دینی داشته باشند مهم نیست ، اگر در اعتکاف با دسته های انبوه صدها و هزاران نفری به نیایش و روزه مقدس مشغول شوند مهم نیست . اگر صدها نوع کار مثبت و اندیشه های نیکو داشته باشند مهم نیست .اگر در انواع هنرها و فنون پیچیده و زبان آموزی مهارت نشان دهند ، مهم نیست . اگر سازمان ملی جوانان در آن پژوهش ملی مشهور نشان دهد که 70 % جوانان این مرز و بوم گرایشات عمیق دینی دارند ، باز مهم نیست . اگر دهها پژوهش علمی همین واقعیت را به صورتهای دیگر اثبات می کند آنها هم مهم نیست . بعضی جوری حرف می زنند که گویی ما بعضی از پیرمردان و پیرزنان امروزی و جوانان قدیمی را نمی شناسیم که در جوانی اهل چه کارهایی بوده اند  و بعضی از آنها و تخم و ترکه شان هنوز هم پرچمداران تباهی هستند . بعضی چنان خودشان را به نفهمی می زنند که گویی فرزندان و بستگان اعلی حضرت همایونی و خاندانهای دیبا و هویدا و جم و زاهدی همه آدمهای خداپرست باتقوا و پاک و شریفی بودند و همان ها بودند که با پاکی و صداقت و ایثار خویش انقلاب را راه انداختند و همه فرزندان و دست پروردگان نسل جدید در همه نوع تباهی تخصص دارند .  بلی نباید واقعیت را انکار کرد که در دنیا حداقل  17 میلیون نفر بی خدای رسمی و علنی ( غیر از میلیونها بی خدای واقعی بی اسم و رسم که مخفیانه در لشکر شیطان ثبت نام کرده و جزء نیروهای تلاشگر و البته بی ریای اهریمن هستند )  . در کشور ما هم البته و مطمئنا هزاران بی خدای واقعی وجود دارند ( که متاسفانه با خوشبینی خاصی نادیده گرفته می شوند و زبان و بیان و منطق خاصی برای هدایت و جذب آنان وجود ندارد ). اما جریان تاریخ و حرکت شکوهمند انسانی از این کف ها فراوان داشته و دارد و اقیانوس خدایی و امواج دریاست که تعیین کننده است نه کف ها و حباب ها و هزاران مرداب متعفن آشکار و نهان . بعضی اصلا نمی دانند دین و بی دینی چیست و شاخصه ها و معیارهایش کدام است . بعضی هم دیندار گریزی را نشانه خدا گریزی می دانند . برخی هم معتقدند که واقعیت قضیه ، گریز از دینداران بد است که در واقع دیندار نیستند ( بد دیندار گریزی ) یا دین آنها در حد دینداری بعضی از سران دنیاپرست و فاسد جهان اسلام در بعضی از کشورهای اسلامی، پوشالی ، ریاکارانه و منفعت گرایانه و تصنعی است . بسیاری از دین گریزان ایران و جهان هم از دین کاذب و ساختگی و سطحی و خدای موهوم  عوام زدگان می گریزند ،  نه از دین اصیل محمدی (ص) و نه از خدای زیبایی که سرچشمه همه پاکی ها و خوبی هاست . چون اصلا با چنین خدایی رویارو نشده اند . چون با خدای مارکسیستها بیشتر آشنایند تا با خدای ابراهیم . اتهام جوانان امروز این است که می خواهند با منطق و عقل و اندیشه سراغ خدا و دین بیایند . آنان در دنیای متفاوتی نفس می کشند  که زندگی و واقعیت های جهان و شادمانی و امید و عشق و عاطفه و  انسانیت در کانون آن قرار دارد . دنیایی که همه زیبایی های آن در بلندترین تابلوی باشکوه الهی یعنی آیینه انسان تجلی یافته است . انسانی که هر جا می رود به امید یافتن حقیقتی ره می سپارد و از تظاهر و دروغ متنفر است و سادگی و اخلاص و پاکی های واقعی را در چشم انداز دین و افق های جاودانه خدا می یابد . مشکل جوانان امروز آن است که نه سیمای رسول خدا را دیده اند و نه در خانه علی بزرگ شده اند . نه دست پرورده  عالمان و عارفان فرهیخته بوده اند و نه دمخور اوالیاء الله  و نه در مکتب قرآن و حدیث بزرگ شده اند . نه اساسا یک دوره قرآن یا نهج البلاغه برایشان روخوانی یا ترجمه شده است . انتظار ما از این قبیل جوانان که همانند یاران صدیق رسول خدا (ص) یا یاران خاص و خالص علی (ع) باشند و یا همانند دست پروردگان علمای بزرگ حوزه علمیه که چه بسا با هیچ گناهی و شرایط گناه آلودی رویارو نشده اند ، چقدر منطقی و دینی و واقع بینانه است . علی رغم برخی از ظواهر نامطلوب که بعضی از آنها صرفا به خاطر ناسازگاری با سلیقه این و آن است نه ناسازگاری با دین و سنت اصیل اسلامی ، در موارد فراوان ، ویژگی های برجسته ای مانند : حق طلبی ، عدالت جویی ، عقل گرایی و داشتن باورهای عمیق و احساسات پاک و پرشور انسانی ، و چیزهای دیگری در جوانان امروز مشاهده می شود که مطمئنا نشان کمال یافتگی نسبی آنان در قیاس به پدران آنان است . دین گریزی جوانان در مواردی حقیقت دارد اما حقیقت عمومی و همه گیر نیست . تازه علت آن کجاست ؟ بی ارداگی یا بی تفاوتی یا بی خاصیتی یا بی دینی والدین یا فضاهای ناسالم فرهنگی ، باورهای کاذبی که به نام دین به خورد آنان داده شده است ، برخوردهای افراطی که در گذشته با جوانان صورت گرفته و اکنون تاحدی تعادل یافته است ، نبود اشتغالات سالم ، عدم نظارت بر مراکز علمی ، فرهنگی و تفریحی ، نداشتن برنامه های پرجاذبه برای اوقات فراغت جوانان ، دوری از جوانان و عدم همدلی و همصحبتی با آنان و عدم درک واقعیت هایی که پیرامون آنان می گذرد ، وفور انواع تباهی ها و فسادها در گوشه و کنار شهرها  و ...... آیا ما برای همان جوانانی که دین گریز می نامیم کتاب سودمند و راهگشایی داریم که مخاطب آن نه افراد عادی یا مسلمانان معتقد سنتی و اهل مسجد بلکه « جوانان دین گریز» باشند ؟ من که سراغ ندارم ، اگر کسی چنین کتابی یافت معرفی کند و جایزه بگیرد .