آیا بی دینان نیازی به هدایت ندارند ؟

                          آیا بی دینان نیازی به هدایت ندارند ؟

یکی از مشکلات تبلیغات و تعلیمات  مذهبی رایج این است که معمولا مخاطب آن افراد مذهبی و سنتی هدایت یافته است . مخاطب سخنرانی های دینی یا بازاریان اهل مسجد است یا کارمندان و کارگران نمازخوان و متدین یا دانشجویان عاشق دین و اهل دعای کمیل و توسل . اما کسانی هم هستند که به کلی یا جزئی راه را گم کرده اند و در چند راهی ادیان و افکار آشفته سرگردانند و دنبال نه فقط اهل دل بلکه اهل فکر می گردند تا کمک شان کند . من با این قبیل افراد کمابیش رو به رو هستم که در مرحله انتخاب دین مانده اند  یا از اسلام خارج شده و در چند راهی ادیان و مذاهب دیگر مانده اند . افراد زیادی هستند که 10 یا 20% متدین هستند ؛ نماز می خوانند ولی احادیث را قبول ندارند ؛ روزه می گیرند ولی نماز نمی خوانند ؛ نماز می خواند ولی ظاهر اعمالشان از احکام و باطن اعمالشان از اخلاق تهی است  ؛  کسان دیگری هم هستند که اعتقادات مذهبی دارند اما احکام دینی را قبول ندارند ؛ کسانی هستند که احکام مذهبی را مو به مو اجرا می کنند اما اصلا از اخلاق و تقوا و خداترسی بویی نبرده اند ؛‌ مسلمانانی را می شناسم که آداب و سنن دینی را دارند اما تفکرات و اعتقاداتشان کاملا غیر اسلامی است ؛  افراد دیگری هم هستند که ظواهرشان یک لحظه هم برای یک روحانی و عالم دینی یا افراد مذهبی قابل تحمل نیست ؛ مثلا ظاهرشان نمایانگر دنیا پرستی و اسارت رنگ و مد و هوس و انواع انحرافات رفتاری است ؛ اما وقتی از نزدیک با آنان سخن می گوییم و حرف دلشان را به راحتی به زبان می آورند ، بدون این که نیازی به ظاهرسازی و ریا کاری داشته باشند ، از حساسیت های خاصی سخن می گویند که نشانگر مراحل مهمی از توجه به دینداری یا احکام شرعی و اخلاق مذهبی است ؛ اما به لحاظ ظواهر غلط اندازی که دارند ، نه در مسجد جایی برایشان هست و نه سخنرانی واعظان و عالمان مذهبی در رادیو و تلویزیون خطاب به آنان حرفی می زند . وقتی این قبیل افراد را از نزدیک می بینم و با افکار و احساسات شان آشنا می شوم ، عظمت سخن و کار حضرت عیسی (ع) را بیشتر درک می کنم . در ماجراهای زندگی آن حضرت همه خوانده و شنیده اند که روزی حضرت عیسی (ع) رفت و در کنار افراد فاسد و منحرف نشست و برخی از مردم اعتراض کنان گفتند : نگاهش کنید چه کار ناهنجاری می کند . حضرت جواب داد که من برای هدایت گمراهان آمده ام  ؛ اما هدایت یافتگان را خداوند خود هدایت می کند ؛ چرا که راه را یافته اند .  در قرآن شریف می خوانیم که حضرت لوط(ع) برای هدایت همجنس بازان و پیامبر اکرم(ص) و حضرت ابراهیم ، برای هدایت بت پرستان و ستاره پرستان مبعوث می شوند  ؛ اما امروزه به نظر می رسد که اکثریت عالمان دینی به نوعی راحت طلبی پیشه کرده اند و از همه جهان اسلام و جهان انسان امروز،  تنها به حوزه های علمیه و محافل شدیدا سنتی و مذهبی اکتفا کرده اند و مخاطب اصلی آنان طلاب حوزه های علمیه یا متدینان کم و بیش  هدایت یافته است ؛ که خوشبختانه اینان نیاز چندانی به هدایت ندارند (!) . از این رو ،  اصل جهاد فرهنگی و هجرت فرهنگی به کلی فراموش شده است . علما و مراجع بزرگ تقلید به شهرستانها نمی روند و منبر نمی کنند و حتی در تلویزیون درس اخلاق و تفسیر ندارند  ؛‌ بسیاری از حوزه های علمیه شهرستانها غالبا به دلیل فقدان علمای بزرگ و حتی روحانیون فاضل ، از لحاظ علمی ضعیفند  . عالمان برجسته و فضلای بزرگ گویا نمی توانند با منحرفان فکری و فرهنگی تفهیم و تفاهم داشته باشند و تنها مومنان شاخص و یا عادی مسجد رو و اهل تکیه و عزاداری را می شناسند و بس . حساب کنید نیاز عظیمی که به عالمان برجسته در گوشه و کنار کشور وجود دارد ، اکثر محافل و مجالس دینی به صورتی ناشیانه به وسیله افراد غیر متخصص و گاهی بی تجربه و کوچه بازاری اداره می گردد و علت شیوع گسترده عوام زدگی و خرافات رنگارنگ را هم از همین جا می توان بهتر درک کرد . به نظر می رسد مهمترین و گسترده ترین دسته های مخاطبان اصلی دین فراموش شده و همه سرمایه گذاری ها روی کسانی صورت می گیرد که اگر این هزینه ها را برای بی دین ساختن آنان صرف می کردیم ، باز هم بر دین و سنتها پا می فشردند و دیندار می ماندند ؛‌چون به ظواهر و آداب دینی عادت کرده اند . توجه اکید به این دسته مخاطبان باعث شده که تبلیغات دینی شکل مدار بسته و ثابتی پیدا کند و ذهن و زبان مخاطبان نیازمند دیگر را نشناسد .