از خاطرات عاشورایی

                                                                      

           از خاطرات عاشورایی

خواجه ابوسعید ابوالخیر عارف شهیر  :

کربلا چقدر شبیه قرآن است : آخرین شهیدان آن اصغر و عبدالله مانند سوره های آخر قرآن کوچکند .

******

                       بشنو از نی چون حکایت می کند             شیعه را در خون روایت می کند

حضور صمیمانه کودکان با نگاه ها و گام ها و خاطرات شیرین و ماندگار * کودکانی بسیار خردسال که از گهواره با مهر حسین بن علی بزرگ می شوند  و با قدم های سبک و ملایم خود قدم در جاده ای می گذارند که قرن ها پیش رقیه دختر حسین گام نهاد * یاران سبز پوش حسین بن علی در آن سو  و جلادان سرخ پوش فدایی یزید دشنه به دست در این سو *  آب و شربت برای راهیان کربلا  *  خیمه های ابا عبد الله که همه تاریخ را می توان از لابه لایش دید ، چه راست قامت به اهتزاز درآمده است *  دین شناسان گوشه ای نشسته از نو دفتر دین را ورق می زنند *  مساجد خانه تکانی می کنند  *   زنان و مردان زیر برف و باران شعارهای حسین بن علی را زمزمه می کنند * اهل تسننی را می بینم که اسلام شان را از کینه های جاهلی بنی امیه و زر و زیور و تزویر آل ابوسفیان جدا کرده اند و سنت های پیامبر را از حسین بن علی جویا می شوند  *  مسیحیان و زرتشتیانی که به بارگاه حسین نذر و نیاز و دست حاجت می آورند * کسانی که کلید گم شده قفل زندگی شان را از عباس علمدار می طلبند  * مادران زخم دیده و خواهران زجر کشیده ای که به دنبال زینب می گردند *  آهنگ های زیبایی که با امواج ملایم و شورانگیز و حماسی خود ، قایق جانها را به سوی دریای خروشان عاشورا می کشاند * دلهای سنگی و آدمهای سنگینی که عاشورا عواطف شان را نوازش می دهد *  گنهکارانی که می خواهند صف خود را از آل امیه و یزیدیان بوزینه باز و زنباره و شرابخوار جدا کنند و به سوی خیمه حسین گام بر می دارند *  ریاکاران و دنیا پرستانی که توبه کنان به صف حر بن یزید ریاحی می پیوندند * نقطه تلاقی احساسات عمیق دینی و ملی در کربلا دیده می شود * جایی که در تابلوهای باشکوه هنری ، خورشید در برابر جلوه حسین بن علی رنگ می بازد و کسوف می کند و رودخانه ها رنگ خون می گیرند و از سنگ و کوه و درخت اشک خون جاری می شود *  جایی که از زمین و زمان فریاد مظلومیت و عدالت خواهی به گوش می رسد * نمی خواهم از کسانی سخن بگویم که از حسین بن علی تنها پلوی نذری و حق الزحمه ذکر مصیبتش را دوست دارند و گاهی چنان برای مبلغ مرثیه گویی و نوحه خوانی چانه می زنند که گویی بر سر خون حسین بن علی چانه می زنند و معامله می کنند و حد اقل این که از حرمت محرم و عظمت عاشورا برای کسب حرمت و شهرت خود کیسه می اندوزند و اگر حسین بن علی سودآور نباشد ،‌ درعرض چند ثانیه به صف یزید می پیوندند و سفره چرب و نرم معاویه را بر ولای علی و زهد و اخلاص او ترجیح می دهند * نمی خواهم از کسانی سخن بگویم که در ماه خون و شهادت  ، همه عظمت و حیثیت و کرامت حسین بن علی را بر باد می دهند و با خرافه های رنگین و  رفتارهای بی ادبانه و ننگین  و با هزار خواب و خیال و افسانه  حماقت بار ،  ذلیلانه به استقبال حسین بن علی موهوم می روند . زیرا معتقدند حسین بن علی چنان که بود برایشان مفید و پربار نیست و حسین بن علی واقعی با همه عظمت و مردانگی و آزادگی اش و صدها ماجرای واقعی تکان دهنده ،  همچنان در عاشورا زیر سم اسبها غرق خون می ماند  و اسلامی که برای احیای آن به شهادت رسید ، همچنان مجهول و مبهم ، پشت ابرهای تاریک افسانه ها رها می گردد .    ( چهارشنبه ـ شب عاشورا  )