یادگار توس

دمی با ساکنان حرم ستر و عفاف ملکوت در بارگاه امام رضا (ع)                                                       

جایتان خالی . توی حرم امام رضا هستم . چه فضای زیبایی است . خیلی ها در نقاط مختلف جهان دوست دارند این جا باشند و دلشان به این پر می کشد و کسانی که این جا هستند ، هیچ وقت دلشان نمی آید که آن را ترک کنند . با اشک وارد مشهد می شوند و با اشک از دور « السلام علیک یابن رسول الله » گویان از بارگاه توس بیرون می روند .  هفت میلیون نفر مشتمل بر سه هزار استاد از استادان دانشگاه های سراسر ایران و میلیون ها تن دیگر از دهها کشور و صدها شهر و شهرک مختلف  وارد حریم رضوی شده اند و من کمترین آن هفت میلیون نفرم . از 29 صفر سال 203 هجری که امام رضا مسموم گشت و در قریه نوقان به خاک سپرده شد تا کنون که سال 1427 هجری است ، 1224 سال از شهادت علی بن موسی الرضا می گذرد . آن قریه بی حاصل اگر مدفن امام رضا نبود  ، امروزه حتی چهار تا آجر پاره فکسنی اش هم خاک شده بود و از تاریخ محو میشد . اما سلطان خراسان همین الان هم زنده است و از خراسان بر جهان اسلام حکومت می کند و علاوه بر ابعاد معنوی و فرهنگی و دینی ، از لحاظ ظاهری هم نفوذ بسیار عظیمی دارد که شاید صدها وزیر و وکیل و ریس مملکتی نتوانند یک هزارم آن نفوذ و قدرت را داشته باشند . مرقد امام رضا امروزه نه یک ساختمان باشکوه بلکه یک شهر بزرگ گشته که هر دربش به خیابان بسیار بزرگی گشوده می شود و قصر هیچ شاهی در عظمت و جلال به پای آن نمی رسد . اما کلمه شاه و شاهی کلمه پست و منحوثی است و امام رضا نه شاه بود و نه سلطان بلکه بنده خدا بود و با همان عبودیت همه مظاهر ربوبیت را برای بشر معنا کرد . تصویر مامون و هارون از تاریخ محو گشته و قصه های هزار و یک شب شان به افسانه تبدیل شده . حتی از گور پوسیده مامون هم نشانی نیست . اما بارگاه سلطان خراسان چنان پرهیاهوست که حتی ساعت دوی نصف شب هم نمی توان خود را به ضریح مقدس رسانید .  از برکت وجود امام رضا مردم مشهد نان و نوایی دارند و صدق و صفایی . تابستان ها کارمندان دولت و مسافران متنوع و پاییز و زمستان نیز کارگران و کشاورزان و عید هم از همه نوع مسافر در مشهد می توان دید . بازار مشهدی ها سالی دوازده ماه داغ است و یک راننده ساده روزانه بین سی چهل هزار تومان درآمد دارد .  بیش از سه هزار هتل مجهز و هزاران محل اقامتی از مسافر خانه و مهمان پذیر و ... ، صدها بازار و هزاران فروشگاه و میلیون ها کالای متنوع و ارزان از شیر مرغ تا جان آدمیزاد . در شهربازی بزرگ وکیل آباد ، کنار باغ وحش در کنار دهها وسیله تفریحی متنوع ، در محوطه باز وسط پارک ،  نماز جماعت باشکوهی برپاست و وقتی از بالای این چرخ و فلک بلند به پایین نگاه می کنم ، در میان این همه جماعت ، زن و مرد ولگرد و بد حجابی مطلقا به چشم نمی خورد . دین و دنیا ، و مدنیت و فرهنگ ، و شادی و مذهب ، خوب با هم کنار آمده اند . در برابر ضریح امام رضا ایستاده ام : از یک طرف خیل جمعیت را می گشایند و پدری را فرزندانش روی ویلچر به سوی امام می برند و از آن سو مردی که از شیمی درمانی موهایش فرو ریخته ، به ضریح نزدیک می شود و پیرمردی 90 ساله لاغراندامی هم در آن میان می خواهد دستش را به ضریح امام برساند و کودکان خردسالی که بر سر و دست پدر به سوی ضریح مقدس پروانه وار رنگ و نشان علی بن موسی الرضا را می جویند  و هرکس در گوشه ای نشسته و ایستاده قرآن می خواند و  ذکر خدا می گوید و بر انبیا و اوصیا و فرشتگان سلام می فرستد . از دریچه این بارگاه مقدس آسمان ملکوت به روی همگان گشوده است و دل ها در تب و تابی عظیم فرو رفته است . راهی به سوی ضریح باز می شود و علی کوچلوی ما هم بالاخره خود را به ضریح امام می رساند و با جان و دل نشان محبوب را می بوسد و برای تبرک پارچه سبز رنگش را به ضریح می مالد تا یادگاری از معشوق همیشه همراهش باشد .