تابستان : من و خانم و بچه ها

     تابستان گرم دارم روی یک طرح مطالعاتی کار می کنم . همه کارهایم روی کامپیوتر و با اطلاعات کامپیوتری صورت می گیرد . اما خانم نمی گذارد من با کامپیوتر کار کنم و برای کارهای کامپیوتری باید نوبت بگیرم و توی صف بایستم . این هم از علایم آخرالزمان . دیروز مجبور شدم بروم برای خودم کامپیوتر جداگانه ای بخرم .

       پسرم علی نشسته گوشه حیاط و زل زده جایی و نیم ساعت است که تکان نمی خورد . می پرسم چیه گنج پیدا کردی ؟ می گوید نه . دارم به دعوای این مگس و عنکبوت نگاه می کنم . این گوشه پای مگس به یکی دو تار عنکبوت گیر کرده و بالهایش را باز می کند فرار کند که عنکبوت زود می آید و بغلش می کند و توی سرش می زند ؛ ولی مگس مرتب از چنگش در می رود و می خواهد پرواز کند . ما از این جور موضوعات مطالعاتی زیاد داریم . گاهی جانوری چیزی پیدا می کنیم ، می گذاریم وسط و  سه چهار ساعت دسته جمعی با دقت اجزای بدنش را بررسی می کنیم . این هم درس عبرتی برای کسانی که امکانات مطالعاتی کافی ندارند .

 

این هم عکس لاکپشت عزیز ما

     به روال چند روزه گذشته ، عصر رفتیم جام جهانی خودمان . یعنی فوتبال با خانم گرامی و بچه ها . آخرش خانم توپ را شوت کرد پشت بام . خسته شدیم آمدیم شام بخوریم . خانم شام را با امکانات مخصوص فراهم کرده بود و گفت بفرمایید . گفتم که من چیزی نمی بینم . گفت : شام ماست و بیسکویت است . گفتم خیلی سورپریز است ! گفت : بخور خیلی خوشمزه است . خوردم و کمی خوشمان آمد و فرمودیم ماست بیشتری در پیاله بریزند . بعد گفت : این دسر بود و شام اصلی در راه است . گفتم چیه . گفت ماست و پفک . اگر هم خوشت نیامد ، ماست و چیپس هم هست  . ماست و پفک هم خوردیم . خوشمزه بود . زود هم سیر شدیم . این هم درس عبرتی برای مجردها .

     شب ها خانم و علی و سعید و من می رویم پشت بام و در نسیم خنک هوا ، دو ساعت آسمان صاف پرستاره را نظاره می کنیم و سعید زیر نور ماه یاسین می خواند و از این فضای زیبا و پهناور و این دنیای عظیم دلنواز بالای سرمان لذت می بریم . سعید آسمان را مثل کف دستش می شناسد و از آسمان خدا سیر نمی شود . مرتب برایمان از این ستاره و آن سیاره می گوید . وقتی که اتفاق نجومی خاصی در آسمان می افتد ، برای  سعید مثل یک اتفاق بزرگ اجتماعی و سیاسی و خانوادگی می ماند و از چند روز قبل باید همه مان آماده شویم . سعید به فیلم و سینما و سرگرمی های عجیب و غریب هیچ علاقه ای ندارد و از تلویزیون هم تنها به اخبار و تحلیل هایش گوش می دهد . البته سریال نرگس را ـ مثل سریال وفا که مدتی قبل پخش می شد ـ همه مان دسته جمعی با علاقه دنبال می کنیم . مادر نرگس که فوت کرد و من و خانم گریه کردیم  . همان طور که برای مرگ وفا و ژوبین گریه کردیم .    

       علی دوازده سالش است و تا الان حدود دویست تا کتاب خوانده و ما هرچه از حیوانات و طبیعت و انبیا سوال داشته باشیم ، از او می پرسیم . قبل از خواب مطالعه می کند  و هر وقت که بخوابد ساعت شش بیدار می شود و همه را هم هر طور شده بیدار می کند و نیازی به کوک کردن ساعت نداریم . علی برای خودش وبلاگی دارد و کارهایی می کند . شنایش هم خیلی خوب است و هر بار که استخر می رویم ، حتما بایدچندین بار از روی دایپ شیرجه بزند .  در باره همه چیز دنیا از سیاست و فرهنگ و اجتماع گرفته تا فمینیسم هم نظر می دهد . در مورد این آخری خیلی حساس است .  با جورج بوش به شدت مخالف است . گاهی کاریکاتورهایی از این ( به قول علی ) « مرتیکه جورج بوش » می کشد  و می گوید خیلی زورگوست . در یکی از کاریکاتورهایش جورج بوش را به صورت خوکی با کلاهی مثل کلاه وایکینگها یا همین رستم خودمان کشیده که کره زمین را مثل توپ بولینگ در دست گرفته و می خواهد پرتاب کند و به سران کشورهای تابع آمریکا می گوید : « زانو بزنید ای چاپلوسان پست ! » . علی بچه باحالی است . گاهی یواشکی گوشه ای نشسته و تسبیح در دست می چرخاند و ذکرهای ایام هفته را می خواند و از من می پرسد : آیا می شود ذکرهای  روزهای بعد را هم بخوانم . علی حامل انرژی هسته ای است و نیروی عجیب و عظیمی دارد . از زمانی که متولد شده تا الان از صبح تا شب آن قدر جنب و جوش و حرکت دارد که اگر کیلومترشمار می گذاشتیم ، شاید چند میلیون کیلومتر راه رفته بود . علی اهل کشاورزی هم هست . توی حیاط برای خودش نخود و عدس و لوبیا و ذرت کاشته . زردآلوهایی کاشته بود که الان درختش سه متر شده و امسال هفت دانه زردآلو آورده بود  . علی بچه عجیبی است . خدا آخر و عاقبت این بچه را ختم به خیر کند .